Yazim Tarihi * 25.06.2007 / S. 48 

Beyrut bir zamanlar Ortadoğu’nun Paris’iydi. Yıl 1970. İlk defa yurt dışına çıkıyorum. Yaşım henüz 20. A aaa; bir de bakıyorum rüyam gerçek olmuş. Lübnan’ın başşehri Beyrut’tayım. Buram buram OSMANLI kokuyor. Gerçi Fransız, Ermeni ve Arap kültürü ve medeniyeti de olsa, gene de bu topraklarda uzun müddet hakimiyet süren bir OSMANLI kültür ve medeniyeti de Beyrut sokaklarına yansımış gibi. İstanbul ve Ankara’da olmayan her türlü eğlence ve gazinoların âlâsı var Beyrut’ta. Hele hele o günlerin en meşhuru Casino de Liban, Casino de Venus gibileri. İzmir gibi şirin bir liman kenti, Adana gibi iklimi ve insanları sıcak. O yıllar Beyrut, Orta Dogu’nun bence Paris’i. Bütün petrol kralları Beyrut’ta. Orta Doğu’nun bankacılık ve turizm merkezi Beyrut idi. Maalesef insanların ve menfaatlerin çatıştığı bir odak noktası oldu. 1975’te; Lübnan iç savaşında Beyrut’un canlılığı ve güzelliği bir güzel kızın yaşlanması gibi eriyip, tarihe gömüldü. 1970 yılında Beyrut’ta halk arasında konuşulan Arapça, Fransızca, Ermenice ve TÜRKÇE idi. Şu anda aradan nerdeyse 37 yıl geçti. Beyrut acaba tekrar eski günlerine yakın canlılığa ve güzelliğe kavuşabilecek mi? Anılar zaman geçtikce şarap gibi leziz ve kıymetleniyor. Onun için hayatın tadını çıkartalım! Sevgi ve Saygılar...